Tristan Hoffman wordt geboren op 1 januari 1970 in het Nederlandse Groenlo. In 1990 wordt hij Nederlands kampioen bij de militairen. Op het WK voor
militairen haalt hij brons op de wegrit. Na zijn legerdienst kan hij meteen terecht bij een profploeg.


Hij wordt stagiair bij TVM, de ploeg die op dat ogenblik geleid wordt door Cees Priem.
Een jaar later is hij dan echt prof. Hij mist zijn entree niet en wint
meteen vier wedstrijden. En nog niet van de minsten. Hij wordt Nederlands
profkampioen en wint in het najaar nog twee etappes in de Ronde van de
Toekomst. Hij wordt meteen als een grote Nederlandse wielerbelofte
omschreven.


In 1993 voegt hij drie zeges toe aan zijn palmares, waaronder een etappe in
de Ronde van Zwitserland en een etappe in de Ronde van de Toekomst. Hij moet
het wat hebben van heuvelachtige parcours want hij wordt 8ste in de GP Quest
France in Plouay en in zijn eerste grote ronde, de Vuelta eindigt hij als
103de in de eindstand.


Hij wint slechts één keer in 1994: een etappe in de Australische Herald Sun
Tour. Maar hij rijdt wel goed in de voorjaarswedstrijden want hij wordt 9de
in de E3-Prijs in Harelbeke en 27ste in de Ronde van Vlaanderen.


Drie zeges haalt hij in 1995. Hij wint een etappe in de Ronde van Murcia. In
de Ronde van Zweden wint hij er twee. De voorjaarswedstrijden liggen hem
wel, want in de E3-Prijs in Harelbeke wordt hij vijfde. Hij rijdt dat jaar
twee grote ronden: in de Tour moet hij opgeven, in de Vuelta wordt hij
116de.


1996 wordt voor Hoffman het grote jaar. Vooral zijn voorjaar is zeer goed.
Hj haalt al in februari een 4de plaats in de eindstand van de Ster van
Bessèges en derde in de Ronde van de Haut-Var. Maar de grote doorbraak komt
er in Dwars door België in Waregem. Die dag is hij super en gaat alleen in
de aanval, een solo die hij afrondt met de overwinning. Dwars door België is
een zware voorjaarswedstrijd, ideaal als voorbereiding op de Ronde van
Vlaanderen, want het parcours is grotendeels identiek, met dat verschil dat
de afstand van Dwars door België korter is. Maar Hoffman recupereert goed
van de inspanning, want drie dagen later wordt hij 7de in de E3-Prijs in
Harelbeke.

En hij kan goed overweg met de kasseien, want in Parijs-Roubaix,
dat jaar volledig degomineerd door de Mapei-renners rijdt hij een mooie
twaalfde plaats. En dan is het wachten tot de zomer. Hoffman wordt
geselecteerd voor de Olympische spelen die dat jaar doorgaan in Atlanta. En
voor het eerst mogen profs deelnemen aan deze Spelen. Pascal Richard wint de
Olympische wegrit, Hoffman wordt 108ste. En van een jetlag die zo een verre
verplaatsing met zich meebrengt, heeft hij weinig last, want ook in het
najaar presteert hij goed. Hij wordt 78ste in de Vuelta en komt uit Spanje
met een goede conditie. Hij wordt 4de in Parijs-Tours in een massaspurt,
gewonnen door Nicola Minali. Een paar dagen later wint hij Parij-Bourges.


Het jaar 1997 moet hij afsluiten zonder overwinningen. Wel is hij er al
vroeg bij met een mooie achtste plaats in de Omloop Het Volk. Hij
zijn kopman Peter Van Petegem aan de zege. Als de Peet vlak voor Lokeren
zijn aanval plaatst, laat Hoffman het gat vallen en in de achtervçlging op
zijn kopman speelt hij stoorzender. In de Amstel Gold Race wordt hij 20ste.
En hij rijdt ook de ronde van Frankrijk, meer nog; hij rijdt die uit op de
128ste plaats en in die Tour fungeert hij als helper in het team wat
resulteert in een ritzege van spurtbom Jeroen Blijlevens.


In 1998 knoopt hij weer aan met de goede traditie van overwinningen. Hij mag
twee keer het zegegebaar maken in criteriums, wel mist hij net de zege in
het Nederlands kampioenschap. Hij wordt 6de in de E3-Prijs in Harelbeke
en 19de in de door Mapei gedomineerde Parijs-Roubaix. Later op
het seizoen toont hij zijn klimcapaciteiten in de Ronde van Luxemburg, want
hij wordt 9de in de eindstand. Er staat weer een grote ronde op zijn
programma. Hij rijdt de Ronde van Spanje, waar hij 95ste wordt. Het
wereldkampioenschap gaat dat jaar door in Valkenburg, een thuiswedstrijd
voor de Nederlanders. Michael Boogerd, de kopman van de Nederlandse ploeg
kent pech in de finale en moet Oscar Camenzind laten gaan, die de
regenboogtrui naar Zwitserland brengt. Hoffman zelf wordt 53ste en een
doorregend en kletsnat WK.


Het jaar 1999 ziet er weer een goed jaar uit. Hij wint vier keer, vooral
kleinere wedstrijden. In het voorjaar haalt hij weer heel wat ereplaatsen.
Hij begint met een 9de plaats in Kuurne-Brussel-Kuurne, wedstrijd gewonnen
door Jo Planckaert. In de Ronde van Vlaanderen is hij mee met de
topfavorieten tot diep in de finale, waar hij zijn kopman Peter Van Petegem
kan bijstaan. Maar bij het opdraaien van de vesten naar de eigenlijke Muur
van Geraardsbergen, valt de groep uitteen door een val van Frank
Vandenbroucke. Van dat geharrewar kunnen Museeuw en Van Petegem profiteren
om als leiders over de Muur te rijden. Vanuit de groep kan enkel
Vandenbroucke terugkeren die de beide eliders bijhaalt op de Bosberg. In de
eindspurt op de Hallebaan in Meerbeke moet hij wel de duimen leggen voor Van
Petegem. Hoffman wordt 8ste. Ook in Gent-Wevelgem is Hoffman goed en maakt
deel uit van de beslissende vlucht die mag spurten voor de zege in de
Vanackerestraat in Wevelgem. Daarin is Belgisch kampioen Tom Steels de
snelste, Hoffman wordt mooi derde en mag naar het podium.Vier dagen later is
er Parijs-Roubaix en net zoals de vorige jaren is het een Mapei-reestje met
Andrea Tafi als winnaar, en met Wilfried Peeters en Tom Steels op twee en
drie. Hoffman eindigt daarin 17de. De Scheldeprijs in Schoten eindigt op een
massaspurt die gewonnen wordt door 'Jerommeke' Jeroen Blijlevens. Hoffman
mag mee op het podium als derde. En dan is het wachten tot de zomer. In de
Ronde van Zweden eindigt Hoffman achtste, in de GP van het Noord-Franse
Isbergues wordt hij vijfde.


Aan het eind van het seizoen 1999 trekt TVM, ofte
Transportverzekeringsmaatschapij zich als sponsor terug uit de wielrennerij,
na twaalf seizoenen wielersponsoring. Farm Frites wordt de nieuwe
hoofdsponsor voor 2000, maar Hoffman tekent een contract voor het Deense
Memory Card-Home Jack & Jones. En hij zorgt ervoor dat die kleuren in 2000
mooi n beeld komen want hij wint voor de tweede keer in Waregem. Dwars door
België heet intussen wel Dwars door Vlaanderen maar het parcours is
identiek, wel is de Nokereberg in Kruishoutem in de finaleparcours gekomen.


In 2001 verandert de ploeg van naam en heet het World Online. In de loop van
het jaar neemt Tiscali het bedrijf over en met de hulp van CSC kan manager
Bjarne Riis een heus Deens topteam op de rails zetten. En ook in het seizoen
2001 is Hoffman goed op dreef. In Dwars door Vlaanderen wordt hij 5de. Deze
wedstrijd wordt gedomineerd door de regen en door de marathonontsnapping van
de latere winnaar Niko Eeckhout en diens ploegmaat Thierry Marichal, beiden
Lotto. Drie dagen later, is dat team in Harelbeke weer aan het feest met
Andrei Tchmil. Hoffman eindigt vijfde in de E3-Prijs van Harelbeke.


CSC-Tiscali kan in 2002 zonder sponsorveranderingen het seizoen doorkomen.
En Hoffman presteert weer goed in het voorjaar. Hij wordt 8ste in
Kuurne-Brussel-Kuurne en in Gent-Wevegem wordt hij 9de. In Parijs-Roubaix
rijdt Hoffman de koers van zijn leven. De Helleklassieker wordt gekenmerkt
door modder en dat mag vooral US-Postalkopman George Hincapie ondervinden in
de finale. Hij rijdt samen met de piepjonge Tom Boonen in achtervolging op
Steffen Wesemann, die op zijn beurt de ontketende Johan Museeuw achtervolgt.
Hincapie schuift weg en donderd in de gracht, terwijl ploegmaat Tom Boonen
zijn weg verder zet en derde gaat worden. Door de val van Hincapie kan
Hoffman profiteren en wordt zo vierde in de Helleklassieker.


In het seizoen 2003 wordt Hoffman nog 14de in Gent-Wevelgem en in 2004 rijdt
hij nog enkele mooie ereplaatsen bijeen. Het begint met een 16de plaats in
Gent-Wevelgem, gdomineerd door de Quick Steps en afgemaakt door Tornado Tom.
In Parijs-Roubaix wil Johan Museeuw nog eens alles op alles zetten, want
enkele dagen later stopt hij met koersen na de Scheldeprijs. In de finale
van de Helleklassieker ziet het ernaar uit dat De Leeuw die ook gaan winnen
als hij weggeraakt met een groepje waarin verder Roger Hammond, Tristan
Hoffman, Magnus Backstedt en Fabian Cancellara deel van uitmaken. Museeuw's
droom spat echter aan stukken als op de kassiestrook van Hem zijn acterband
leegloopt door een lek. De vier anderen aarzelen niet en gaan vollebak door
naar de velodroom van Roubiax. In de spurt wint Backstedt van Hoffman,
Hammond en Cancellara. Museeuw komt samen met Van Petegem hand in hand over
de aankomstlijn gereden. In dat seizoen wordt Hoffman nog 14de in
Parijs-Brussel.


Tristan weet dat 2005 wel eens zijn laatste seizoen zou kunnen zijn en zet
er nog eens alles op alles. Hij komt goed de winter uit en staat aan de
start in Gent voor de Omloop Het Volk. Alles gaat goed tot de afdaling van
de Muur van Geraardsbergen. Bij de overgang van de kasseien naar de betonweg
raakt zijn fietswiel geblokkeerd in een gleuf en hij ploft loodzwaar tegen
de grond. De gevolgen zijn verschrikkelijk : naast heel wat schaafwonden,
een pols- en sleutelbeekbreuk loopt de man uit Groenlo een dijbeenvreuk op.
Meteen is Hoffman"s voorjaar naar de vaantjes en staat hij voor een
maandenlange revalidatie. Gezien zijn leeftijd, hij is er dan al 35, ziet hj
op tegen alle moeite die het gaat kosten om weer terug in het profpeloton te
komen. Gelukkig komt manager Bjarne Riis met het voorstel om ploegleider te
worden, een voorstal waar Hofffman op ingaat.



Lieven Vanpoucke

Bron : Velo Jaarboeken en Wielerencyclopedie De Eecloonaer, bewerkt door
Lieven