In 1965, toen Felice Gimondi tegen alle voorspellingen in triomfantelijk de Tour de France won, was Merckx - later zijn grote rivaal - juist prof geworden.


De grote Bergamasc is de enige Italiaan die net als Anquetil en Merckx de drie Grote Rondes wist te winnen (Tour de France, Giro d'Italia, Vuelta a España).


Hij was een heel groot kampioen en blonk vooral uit tegen de klok en in de rittenwedstrijden. Bescheiden en tactvol hij hij bijna alles gewonnen in zijn carrière.
Antonio Giancane

Nel 1973 al mondiale di Barcellona, al circuito del Montjuich, era una giornata torrida. Merckx era alla partenza il favorito, ma Gimondi, in forma eccezionale, vinse da fuoriclasse. All'undicesimo giro Merckx compie l'attacco decisivo, ma è pronto Gimondi a rispondergli, si aggiungono poi Ocana, Perurena, Battaglin, Zoetemelk e Maertens.



L’italiano Gimondi, con uno sprint di forza, sconfigge Freddy Maertens, lo spagnolo Ocana e il fortissimo Merckx.

Antonio Giancane

Op het Wereldkampioenschap van 1973 in Barcellona, op het Circuito del Montjuich, was het een bloedhete dag. Merckx vertrok al favoriet, maar Gimondi verkeerde in een uitstekende conditie en won met buitengewone klasse. In de 11e ronde plaatste Merckx de beslissende aanval, maar Gimondi reageerde onmiddellijk, ook Ocaña, Perurena, Battaglin, Zoetemelk en Maertens reageerden.


De Italiaan Gimondi, verraste iedereen in sprint, zowel Freddy Maertens, de Spanjaard Ocaña en de zeer sterke Merckx.

Antonio Giancane

Ondanks de afwezigheid van zijn grote rivaal Eddy Merckx heeft Felice Gimondi een enorme erelijst opgebouwd. Alle grote ronden staan op zijn naam, in Barcelona wereldkampioen in een kopgroep met Freddy Maertens, Luis Ocana, Eddy Merckx, in tal van klassiekers zoals Parijs-Roubaix, Milaan-San Remo en de Ronde van Lombardije gezegevierd. Een enorm palmares voor de vriendelijk en bescheiden renner uit Bergamo.

Hij was veertien seizoenen een sieraad voor de Italiaanse wielersport, een heer in het peleton. Hij doorbrak ook het isolement van de Italiaanse renner, die in die dagen de extreme belangstelling van hun sponsors voor louter Italiaanse wedstrijden meestal in hun eigen land fietsten. Hij woont nu met zijn vrouw Titiana als welgesteld zakenman in een prachtig 18 eeuws kasteel in Bergamo. Het kasteel staat vol antiek, aan de muren kostbare schilderijen.



Slechts één foto herinnert aan de sportieve carrière, een foto van Felice Gimondi met Eddy Merckx, twee renners die hun generatie overheersten.
De Ganck Ivan

De veelzijdige Italiaanse wielerkampioen Felice Gimondi werd op 29 september 1942 in Sedrina (Bergamo) geboren. Gimondi was een groot kampioen, die er altijd goed verzorgd uitzag. Hij maakte in 1964 voor het eerst internationaal furore door de Ronde van de Toekomst te winnen. Het jaar daarop debuteerde hij als prof met een knappe tweede plaats in de Waalse Pijl. In de sprint moest hij het toen afleggen tegen zijn landgenoot Poggiali. In de Ronde van Italië bewees Gimondi korte tijd later, dat die prestatie geen uitschieter was. Met een derde plaats opende Gimondi een unieke reeks in de Giro, die hij uiteindelijk drie keer zou winnen. Tweemaal werd hij tweede en viermaal bezette hij de derde plaats in de Italiaanse ronde. Verrassend was zijn debuut in de Tour van 1965. Pas op het allerlaatste moment werd de jonge Gimondi opgesteld, maar zijn bazen zouden er geen spijt van krijgen. Met veel autoriteit won de sympathieke Gimondi na een boeiend duel met Poulidor de Tour de France. In het verdere verloop van zijn loopbaan keerde Gimondi nog maar sporadisch terug naar de Tour. In 1967 won hij wel twee bergritten, maar hij bleef toen steken op de zevende plaats in het klassement. In 1969 eindigde hij nog als vierde en in 1972 werd hij achter Merckx tweede. In 1975 sloot hij zijn Tour-loopbaan af met een ritzege en een zesde plaats in de eindstand. Gimondi was niet alleen een perfect ronderenner, die de drie grote Ronden op zijn naam schreef (in 1968 de Vuelta), maar ook in eendagswedstrijden speelde hij een hoofdrol. Diverse klassiekers staan op zijn palmarès, zoals Parijs-Roubaix (1966), Parijs-Brussel (1966 en 1976), de Ronde van Lombardije (1966 en 1973 ) en Milaan-San Remo (1974). Ook tijdens de wereldkampioenschappen speelde Gimondi vaak een rol van betekenis. Driemaal deed hij een serieuze gooi naar de regenboogtrui. In 1970 werd hij te Leicester derde, in 1971 te Mendrisio tweede en in 1973 zette hij in Barcelona de kroon op zijn loopbaan door in de sprint Ocana, Maertens en Merckx te verslaan. Tweemaal werd Felice kampioen van Italië, namelijk in 1968 en in 1972. Bovendien won hij nog talrijke andere hoog genoteerde wedstrijden, zoals onder andere de Grand Prix des Nations, het Criterium der Azen, de Ronde van Romandië, de Ronde van Catalonië en tweemaal de zesdaagse van Milaan. Felice Gimondi was één van de grootste wielerkampioenen van na de Tweede Wereldoorlog, die alleen kon worden gestuit door een sublieme Merckx. In 1978 sloot hij zijn glanzende loopbaan af.
Ivan De Ganck