Gaston Bénac (sportjournalist bij Paris-Soir) was de geestelijk vader van het Criterium National de la Route dat in 1932 voor het eerst werd verreden en al snel gezien werd als het onofficiële Frankse voorjaarskampioenschap. De top van de Franse wielrenners ontmoetten elkaar in een wedstrijd op een typisch parcours in de buurt van Parijs met als start de winderige vlakte in het zuiden van Ile-de-France, verder noordwaarts door de Vallée de Chevreuse, om te finishen in het Parijse Parc des Princes. Door de jaren heen veranderde de naam van de wedstrijd: em de organisatie (eerst werd de wedstrijd door L’Equipe georganiseerd, laten door de Société du Tour de France). Er werd naar bredere deelname gezocht en de race werd in andere delen van Frankrijk gehouden. Was het voorjaarskampioenschap nog een lokale aangelegenheid, op zoek naar nieuwe horizonten veranderde de wedstrijd in het omnium dat het nu is: een wedstrijd voor all-rounders. Tijdens de jaren van de Tweede Wereldoorlog (van 1941 tot 1943) werden er elk jaar twee wedstrijden georganiseerd. Een in bezet en een in vrij Frankrijk. In 1978 tot 1980 waren buitenlanders welkom die voor een Franse ploeg uitkwamen. Vanaf 1981 was de wedstrijd toegankelijk voor alle renners en werd vanaf toen Critérium International. Vanaf het begin was het een eendagswedstrijd. De edities 1963 tot 1966 en vanaf 1978 tot op heden zijn etappekoersen geweest Montlhéry (een van de wielermekka's) was organisatieplaats in 1959, 1961 en 1963. het criterium ging overzee in 1960 (Oran, Algerië) en zocht onbekende parcoursen die geschikt waren in verschillende delen van Frankrijk... Revel (1964-1966), Rouen-lès-Essarts (1967-1968), Evreux enEvreux-Rouen (1969-1971), Belvès (1972-1974), St-Hilaire-du-Harcouët (1975), St-Eloi-les-Mines (1976), Beaujolais (1983), Alpes-Maritimes (1984-1988), Vaucluse (1989-1994 en 1999) en Tarn (1995-1998) brachten een grote varieteit aan omgevingen waarin het Criterium International oud is geworden. Met Leon Le Calvez in 1932 als eerste winnaar hebben grote namen de wedstrijd gesierd gedurende bijna zeventig jaren: Leducq, R. Lapébie, Le Grevès, C. Danguillaume, L. Bobet, Hassenforder, Darrigade, J. Groussard, J.P. Danguillaume, Thévenet, Hinault, Fignon, Kelly, Indurain, Roche, J.F. Bernard, L. Jalabert, alsook de Brit Chris Boardman en de Amerikaan Bobby Julich behoren tot de winnaars. Zoals elke belangrijke wielerwedstrijd heeft ook het Criterium haar sterren: met vijf zeges houden Emile Idée en Raymond Poulidor het record. Het Criterium National was het toneel van de rivaliteit tussen Anquetil en Poulidor die zes jaar (van 1963 tot 1968) duurde met wisselende successen voor elk van beide, terwijl de ander tweede werd. Poulidor won de strijd tenslotte met 5 zeges, tegen Anquetil 4.