Hans-Peter Jakst

Hans-Peter Jakst (23 juli 1954, Osnabruck) was een snelle man op de weg maar ook op de baan. Rijdend met een mooie stijl kon hij heel lang een hoog tempo houden. Hij pakt zijn eerste medaille op het West Duitse kampioenschap als hij in 1973 3e wordt met Roland Weissinger op de ploegkoers. De gouden medaille is voor generatiegenoot Dietrich Thurau en ze zouden elkaar vaker tegenkomen. In 1975 wordt Hans Peter 3e op het WK voor militairen achter Emiel Gijsemans en Juan Pujol. Dat seizoen staat al in het teken van de voorbereiding op de Olympische Spelen waar Hans Peter mee zal doen op de ploegentijdrit. In Montreal missen ze op een haar de bronzen medaille. Daarna tekent Hans Peter een profcontract bij het Italiaanse Selle Royal. Hij gaat mee naar de Giro en is met zijn snelle tijdrit de man die de kopman terug moet brengen naar het peloton en in de finale moet afzetten. In 1978 voor Selle Royal zijn eerste zege bij de beroepsrenners in Aachen. Seizoen 1979 wordt het Duitse Warncke Eis co-sponsor bij de nieuwe IJsboerke ploeg en schuift Hans Peter naar voren als coureur. Deze beloont zijn sponsor met winst in het West Duitse Kampioenschap. Het succes krijgt geen vervolg en Hans Peter verhuist naar Puch. Hij wint de openingskoers in Aix en Provence en gaat later mee naar de Tour de France. In de winter rijdt Hans Peter op de baan en is door zijn kwaliteit als tijdrijder een gevraagd koppelgenoot in het Duitse Zesdaagsecircus. Na een seizoen voor Kotter zal Hans Peter nog twee seizoenen rijden voor privé sponsors. Eind 1983 gaat de racefiets aan de haak en opent hij het HP Jakst Zweirad Center in Bremen. Hij weet als geen ander hoe belangrijk het is om goed op een fiets te zitten en kan de perfecte racefiets aanmeten en voor je opbouwen. Ook zit hij in de organisatie van de Bremen Sechstagerennen en andere baanwedstrijden in zijn nieuwe woonplaats.

Misschien ook interessant: