Planckaert: 'Met palmares van Criquielion ben je nu een superster'

Het nieuws over het overlijden van Claude Criquielion is hard aangekomen bij Eddy Planckaert. Planckaert was een generatiegenoot en ex-ploegmaat van Criquielion. Hij houdt goede herinneringen over aan de mens en de renner die Criquielion was.

"Zijn overlijden doet echt pijn. Claude Criquielion was een fantastische renner, die erg onderschat werd", vertelt Planckaert aan Sporza.

"Hij kwam na de generaties van Freddy Maertens en Eddy Merckx, die alles wonnen. Daardoor werd misschien te veel van hem verwacht. Maar met de erelijst van Criquielion ben je nu een superster."

"Hij werd gezien als een klimmer, iemand voor het rondewerk. Maar tegelijk kon hij klassiekers winnen. Als hij zich meer had gespecialiseerd, had hij nog meer klassiekers kunnen winnen, maar zijn hoofddoel was altijd de Tour. Helaas kwam hij in het hooggebergte net iets te kort voor de overwinning."

Begin jaren '80 reden Planckaert en Criquielion samen voor de Splendor-ploeg. Ook de mens Criquielion dwong respect af bij zijn toenmalige ploegmaat.

"Eigenlijk was Criquielion te braaf voor de koers. Als je met hem sprak had hij nooit kapsones. Hij was de eenvoud zelve. Dat kan je makkelijk zeggen over iemand die dood is, maar bij Criquielion was het echt zo."

"Hij offerde zich ook op voor anderen. Hij heeft vaak de spurt aangetrokken voor mij, maar hoefde daarvoor na de koers geen bedankjes. Hij was ook gezellig in de omgang en kon lol maken. Helaas wordt hij al te vaak herinnerd voor zijn val op het WK in Ronse in 1988."

"Ik ben er van overtuigd dat hij die val tot aan zijn dood is blijven meeslepen. Ik herinner me dat ik Parijs-Roubaix won na het WK in Ronse. Criquielion zei: "Eddy bedankt om Bauer daar te kloppen.""


Misschien ook interessant:

Reactions/comment:



17



Journee

Published by: Journee at 2015-02-19 01:08:59



Ook nog vandaag blijf ik menen dat Criquielion tegen Bauer zou gewonnen hebben indien zijn voeten goed vastgeriemd  waren geweest met aloude lederen Christophe riempjes op  metalen pedalen met tandjes waarmee eerder werd gekoerst en gespurt na het flink vastsnoeren van de voeten. Hij vloog toch wel vreemd uit zijn clickpedalen met zijn benen, en in 1988 waren zulke clickpedalen nog nieuw materiaal waaraan nog enige onzekerheid was verbonden.          

Reply