World Championship, Road, Elite

Wiggins duwt topfavoriet Martin van zijn tijdrittroon

Tony Martin heeft zijn afspraak met de geschiedenisboeken gemist. Bradley Wiggins heeft de Duitser met duidelijk verschil onttroond in het tijdrijden, waardoor Martin naast een vierde titel op een rij grijpt. Martin moest vrede nemen met de tweede plaats, Tom Dumoulin schonk Nederland het brons.

Voor de Belgen lag er in Ponferrada niet meteen een hoofdrol weggelegd. Pieter Serry deelde goed in en klokte een degelijke tijd, maar meer dan een 31e plaats zat er niet in.


Kristof Vandewalle droomde van een plaats in de top 10, maar na een sterke start zakte de Belgische kampioen volledig weg. Vandewalle werd uiteindelijk 24e.

De "hotseat" werd warm gehouden door onder anderen Kirijenka en Dumoulin, maar het was natuurlijk wachten op het hoofdgerecht: het duel Martin-Wiggins.

Die titanenstrijd was om van te smullen. Bij de eerste tijdsopmeting was het al duidelijk dat Martin een zeer taaie klant aan Wiggins zou hebben. De Duitse titelverdediger had er nog een kleine bonus te pakken, maar Wiggins had halverwege de rollen al omgedraaid.

In het zware slotgedeelte verloor Martin nog meer terrein. De Duitser kon zijn achterstand niet meer rechtzetten en zag Wiggins naar het goud denderen. Martin en Dumoulin mochten hem vergezellen op het podium.


"Ik weet niet wat ik moet zeggen", stamelde Wiggins in zijn eerste interview na de race. "Ik voelde meteen dat ik de benen had. Ik wist ook dat, als ik Martin ooit wou verslaan in de WK-tijdrit, het op een parcours als dit hier moest gebeuren."

"Het is een jaar met hoogtes en laagtes geweest, zo was ik er in de Tour niet bij. Ik wil deze zege dan ook opdragen aan mijn familie, mijn vrouw en kinderen die er altijd voor mij geweest zijn en mij hebben moeten verdragen in juli."

"Het was mijn laatste tijdrit op een WK en ik haal goud. Ik weet niet wat ik moet zeggen", zei de Brit nog eens. "Wat dacht hij vanochtend?", vroeg de journalist. "Dat ik moest plassen", antwoordde Wiggins met dat typische Britse flegma.

26 seconden op Martin, dat is niet niks. "Ik wist dat het verschil in het laatste stuk, met die klimmetjes, gemaakt zou worden. Ik kon daar een perfect tempo aanhouden en had nog gas in de tank. In de afdaling hoorde ik dat ik een voorsprong van 10 seconden had. Ik wou geen risico nemen en gaf nog eens alles."


Misschien ook interessant: